კაკაბი ცოტა თუ ბევრად ძნელად სასიარულო ადგილებში ბუდობს. კაკბის ამოფრენისა და მისი ფრენის დიდი სისწრაფე, წრილობისადმი(სხვა ფრინველებთან შედარებით) მეტი გამძლეობა, სიმარდე და მიმალვის უნარი საინტერესოს ხდის ამ ფრინველის მოსაპოვებლად გაწეულ სრომას და დიდ სპორტულ ხალისს იწვევს მონადირეში.

კაკაბი ჩვენში თითქმის ყველგან გვხვდება, მრავლადაა იგი აღმოსავლეთ საქართველოში _ კახეთში, მესხეთში, ქართლში, ნაკლებადაა დასავლეთ საქართველოში; მცირე გუნდებად მას ვხვდებით რაჭაში, ზემო იმერეთის მაღლობებზე და აჭარაში.

გაზაფხულზე კაკაბი წყვილდება. ბუდეს მიწაზე ბუჩქის ძირში ან მაღალ ბალახებში იკეთებს. დებს 7-14, ზოგჯერ 20 კვერცხს. კრუხობაში მამალი დედალს შველის, ბუდეს სდარაჯობს. 24-26 დღეში ბარტყები იჩეკებიან, რის შემდეგ ორივე მშობელი დიდი მზრუნველობით უვლის თავიანთ შვილებს. ძაფხულის დამლევსა და შემოდგომის დასაწყისში ოჯახები გუნდებად ერთიანდებიან და შემოდგომა ზამთარს ამ სახით ატარებენ.
კაკაბზე ნადირობა შეიძლება კარგად დაგეშილი, გამგონე მეძებარი ძაღლით. ნადირობენ აგრეთვე უძაღლოდაც. მას ეძებენ დამახასიათებელ ადგილებზე და ზოგჯერ მინდორში ან გორაკზე გამოფენილ გუნდებს წამოშლიან ხოლმე.