მოხუც მონადირეებს ახალბედებისთვის ძლიან ბევრი აქვთ მოსაყოლი.დანანებით ამბობენ, რომ წინათ ნადირიც ბევრი იყოდა და ფრინველიც, ნადირობა კი მათთვის არასდროს ყოფილა მხოლოდ ხოცვა-ჯლეტვა, არამედ ხშირად გამხდარა უცნობი ადამიანების, მათი ოჯახების დამეგობრებისა და დამოყვრების მიზეზი.

ერთ-ერთი ხანდაზმული მონადირე ყვება: 1957 წლის ბოლის, სოფელ ყულევის მიმდებარე ტერიტორიაზე იხვზე სანადიროდ წავედით. ოთხნი ვიყავით. ადრიანად მოგვიწია ადგილზე მისვლა. გადავწყვიტეთ ადგილი დაგვეთვალიერებინა და 15-20 წუთის შემდეგ ერთ-ერთი გვეძახის, ამ შუაგულ ტყეში ხბო დაუტოვებიათო, - ახალბედა იყო და ვერ მიხვდა, რომ მის წინ შველი იყო. დანარჩენებმა ერთად ავტეხეთ ყვირილი, ესროლე რა უნდა აქ ხბოს. დაბნეულს, როგორც შემდეგ გამოტყდა, თურმე თვალდახუჭულს უსვრია, მაგრამ გაუმართლა-თავისი პირველი ნადირი, შველი მოინადირა. დღემდე ანეგდოტად დადის ეს ამბავი. შველი გავასუფთავეთ, გავანაწილეთ და გავაგრდძელეთ ნადირობა. გზად ხოხბის ოჯახს გადავაწყდი. ჩემმა ძაღლმაც თავი არ შეირცხვინა და ნაბულით 3 ცალი მომაკვლევინა.
ამასობაში საღამოს გადაფრენაც დაიწყო. იხვი იმ დღეს მრავლად მოვინადირეთ.დილით რომ დავთვალეთ 120 ცალი აღმოჩნდა, გავანაწილეთ ნანადირევი და გავეშურეთ მანქანისკენ. გზად ძაღლებმა კურდღელს მიაგნეს, ამჯერადაც ვიმარჯვეთ.
რადგანაც კურდღლისა და ხოხბის განაწილება არ მოხერხდებოდა, გადავწყვიტეთ, ჩემთან სახლში მოგვემზადებინა და კარგადაც გვექეიფა. ასეც მოხდა.

ამონარიდი წიგნიდან "მონადირის ჩანაწერები".